Daha gerçek yalanların, doğrularından
O yüzden boğuluyoruz bir bardak suda fırtınadan
Zaman beni, ben zamanı öldürüyorken
Tuttum nefesimi, atmaya seni beynimden

Ama o zaman da kalbim boşa dönüyor
Hep sana atan bir yürek nasıl inansın
Bunca tesadüfler nasıl açıklansın

Bana bunca zaman sonra bunu hissettiren
Öylesine bir rüzgar olamaz, kalbime esen
Dünle bugün arası sanki daha uzun hayatımdan
Hiç kimseye mektup yok
Ölmüş insanlar, insansızlıktan.