Şenlik dağıldı, bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
Gitti dostlar, şölen bitti, ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
Bir yangın ormanından püskürmüş, genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı, sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri, aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan, ortalık karardı
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
Bitmez sazların özlemi daha sonra, daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Geceler uzar, hazırlık sonbahara
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız
O, Mahur Beste çalar, müjganla ben ağlaşırız