Gömsünler bir mezara su veren olmasın
Yazsınlar sayfalara okuyan olmasın
Ağladım gecelerce pişmanım sevdiğime
Ömrümden gidenlere ağladım
Anladım bitmeyecek anladım dönmeyecek
Gözümden düştüğüne ağladım

Fazla değil bi kaç dakka otur şimdi dinle beni
Bir kış akşamıydı bıraktığın da sen ellerimi
Başka kimim vardı benim kim seviyor lan seni
Adım adım gittin öylece dur diyemem ki
Kokun işlemiş içime gözlerim de gözlerin
Olmuyor dedin yapma lan seviyorum seni
Bugün baktım aynaya gülmüyordu gözlerim
Alıp başımı gitmek istedim tutuştu dizlerim
Ben seninle sevmiştim inan ki bu şehri
Bütün sokaklar da adın kaybederim kendimi
Sor geceler anlatır tanır caddeler beni
Sor yüreğin sızlasın sor ki ağlasın şehir

Şimdi gökyüzün de bi yıldız kadar uzak bana
Şimdi bir viraneyim gelsen de sen bana
Eski püskü bir eşya mıyım attın ya uzağına
Kıyamadım indirmeye resimlerini duvardan
Hayalinle uykularım bak tutuştu kavgaya
Yeter benim çektiğim gel bu kalbi tutukla
Sevmedim de oynadım de şimdi söyle gururla
Hasretin içim de deniz yelken açtık umuda
En samimi duygularım yürekten vurulunca
Bende pes ettim artık hasretim lan uykuya
Seveni gidenler yıkar alıştırır zamanla
Öleni sevenleri yıkar koyarlar toprağa

Pişman ettin beni sevdiğime
Düşman bile yapmazmış yaptıklarını
Yazık ettin gençliğime yazık
Taş duysa çatlardı duyduklarımı

Bedenin cehenne mi bu dünya da yaşasın
Öyle bir derde düş ki dermanın olmasın
Yaşadıklarımdan beş beter ol ki
Benim ahım da sende kalmasın.