Çok kızgınım kendime bu ara.
Nasıl inandım, güvendim.
Çok bıkkınım katmışım tozu dumana,
İçim kan ağlardı, ben gülerdim.

Üzmedim bir gün, kızmadım.
Nedensiz gittin yılmadım.
Küsmedim bir gün, darılmadım.
Boşa harcadım o yılları.

Şimdi korkudan uyanıp uykudan içime attım sayende.
Oldu korkulan yarına çok mu var git görünme bir daha gelme.
Yordu bak bu aşk alırım kuytudan bir gülüşün devaydı derde.
Düştüm yoktular sözde dosttular ziyanı yok olma sende.