Feride Hilal Akin:
Derdin nedir,kiminledir
Ruhunu üzen nedir ?
Suurumu düzenledim; basarmak için.

Susmak nedir ?
Gül bahçemiz; zehirlidir,dikenleri
Ararken yitenleri
Seni durdurmak için!

Gün dogarken ya da batarken;
Beni hapsetti
Bir kum saatinin içinde…

Zaman,
Beni avuçlarinda,
Yeni yarislarindan sikildim
Ama mecburum!

Nakarat (Feride Hilal Akin):
Ayakta kalmaya,bazen
Herseye ragmen zaten
Hayatta kalmaya yeminliyim,
Bu yüzden;

Beni durduramaz zorlu yokuslar,
Sinsi bakislar,
Soguk bu kislar ya da yagmurlar
Çünkü; ben buyum.

Scratch

Verse 1:
Bes yilda bir kömür ve makarnaniz; durdurmuyor akan kani.
Ben zamana çocuklugumu verdim o,bana sakallari.
Sistem; her gün palavrasini pazarladi.
Sen her çelistiginde; inandigin masallarini azarladin.

Hayatin bir savasti ve her savas gibi;
Bu kez de silah tüccarlarindan baska hiç kimse kazanmadi.
Öldürdün gerçekleri haykiran tüm yazarlari,
Böylece; aynandaki köleye saygin azalmadi!

Bu pis yarini sen yarattin,susturarak vicdaninin isyanini.
Geriye dönme imkanimiz; sifir.
Bu kisir döngü isirdikça; daha tutsak hissedicen,
Nedeni; kendi yarattigin sinir veya sinif.

Yalnizken; ayakta kalman tek gereken
Ve yasamak kimse için kin ve nefret beslemeden.
Devam etmek; pes demeden,zihnimdeki sesler hemen
Hatirlatir,kalkmam istemem ama mecburum !

Nakarat x2 (Feride Hilal Akin):
Ama mecburum
Ayakta kalmaya,bazen
Herseye ragmen zaten
Hayatta kalmaya yeminliyim,
Bu yüzden;

Beni durduramaz zorlu yokuslar,
Sinsi bakislar,
Soguk bu kislar ya da yagmurlar
Çünkü; ben buyum.

Verse 2:
Geçirdim tam yirmi bir Ekim ayi,
Gördüklerim,gözlerimden çekip,aldi retinayi.
Ölüme yaklastiran her nefes; bireysel kiyametine geri sayim.
Insanlik ölmedi sadece yeri kayip.

Dürüst ol,hayatinda pürüz çok.
Haftalardir suratinda samimi bi gülüs yok.
'Sonsuza dek seninleyim” diyenlerden ortalarda bir iz yok.
Ask; sadece hormonal bi ilüzyon.