İki yalnız bir doğru edebilirdik.
Şimdi farklı şiirlerde yaşar gibiyiz.
Ben Mecnun, sen Şirin; tesadüf değil.
Biz bize kurulmuş tuzak gibiyiz.

Söz ettim mavilere, içimdeki yaralardan.
Gökteki yağdı yine, yerdekinde yakamoz var.
‘Bu bir soygundur ‘der gibi bakan gözlerinden,
Artık gider gibiyim.

Bahsetme kimselere, yaramızda kalsın.
Sığmadık şehirlere, şiirlere taştık.
Unutmadım yine, bir büyüklük bende kaldı.
Kadehler kırıldılar sana bu gece.