Hasret kolları beni geri sardı
Karakollara beni atsaydın
Kaç gece senin için geri saydım?
Boş yere hüznüme geri kalmışım

Bir şiir olmalı demir attığım
Ve bir gemi kalkmalı sen sandığım
Bir yemin olmalı sözü kalsın
Ya bugün benim için hayat seni yazmışsa

Yazdıklarına inandım d’i’ mi
Söylediklerine kandığım için?
Ama kandırmadım hiçbir zaman seni
Eğer ailem olursan hayatım senin

Bir anlamı yok
Herkes yalnız hayat anlamıyor ev pasaklı
Arkamda bırakırım her şeyi senin için
Geçmişe dair sen kazandın

Bu geliş ve gidiş beni yordu
En başında hoş geliyordu
Boş veriyordum, dost geriyor
Rastgele korkuma doz deniyordum
Poz veriyordum, kol geziyordum
Zor kesiyor dün boş geliyordu
Senden öncesinden hoşlanıyorken
Senden sonrasını seviyordum

Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ
Geceler ne âlâ
Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ
Yakıyorum külleri geceme dolacak bu sevda
Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ
Bu kalbimi yangın telaşında kurtar beni dünya
Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ
Geleceksen gel bıraktığın yerde bekliyorum hâlâ

Sanki seni beklemişim otuz yıl mutsuz yaşamışım
Meğerse dokuz yıl sen kuzeyli bense güney
Şimdi lanet ettim sensiz geçen her güne
Fotoğraflarınla yaşadım aşkı
Kıskanırmısın kendini kendinden
Koynunda tekrar uyansam
Artık uzaklaşmasam ya hiç gözlerinden

Tanrıya desem ki: “Benim için yarat!”
Zihnimi oku, kalbime yama
Sanırım seni istemişim fark etmeden gördüğüm bu alev beni sarar
Neye katlandın, nasıl büyüdün? Hiçbirini sormama gerek bile yok
Kaderim buymuş, iyi ya da kötü (diri ya da ölü)

Mesleğim oldun, apansız ölüme gitmeden önceki son isteğim oldun
Adarım tüm varlığım senin olsun, efkarıma panzehir oldun
Senden önce benim olsun ölüm, Benden kalan her şey senin olsun
Sen benim ol gelip elin olma ki mutlu bir ömür sana sonsuzum olsun