Hasret kolları beni geri sardı Karakollara beni atsaydın Kaç gece senin için geri saydım? Boş yere hüznüme geri kalmışım
Bir şiir olmalı demir attığım Ve bir gemi kalkmalı sen sandığım Bir yemin olmalı sözü kalsın Ya bugün benim için hayat seni yazmışsa
Yazdıklarına inandım d’i’ mi Söylediklerine kandığım için? Ama kandırmadım hiçbir zaman seni Eğer ailem olursan hayatım senin
Bir anlamı yok Herkes yalnız hayat anlamıyor ev pasaklı Arkamda bırakırım her şeyi senin için Geçmişe dair sen kazandın
Bu geliş ve gidiş beni yordu En başında hoş geliyordu Boş veriyordum, dost geriyor Rastgele korkuma doz deniyordum Poz veriyordum, kol geziyordum Zor kesiyor dün boş geliyordu Senden öncesinden hoşlanıyorken Senden sonrasını seviyordum
Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ Geceler ne âlâ Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ Yakıyorum külleri geceme dolacak bu sevda Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ Bu kalbimi yangın telaşında kurtar beni dünya Yanıyorum hâlâ, yanıyorum hâlâ Geleceksen gel bıraktığın yerde bekliyorum hâlâ
Sanki seni beklemişim otuz yıl mutsuz yaşamışım Meğerse dokuz yıl sen kuzeyli bense güney Şimdi lanet ettim sensiz geçen her güne Fotoğraflarınla yaşadım aşkı Kıskanırmısın kendini kendinden Koynunda tekrar uyansam Artık uzaklaşmasam ya hiç gözlerinden
Tanrıya desem ki: “Benim için yarat!” Zihnimi oku, kalbime yama Sanırım seni istemişim fark etmeden gördüğüm bu alev beni sarar Neye katlandın, nasıl büyüdün? Hiçbirini sormama gerek bile yok Kaderim buymuş, iyi ya da kötü (diri ya da ölü)
Mesleğim oldun, apansız ölüme gitmeden önceki son isteğim oldun Adarım tüm varlığım senin olsun, efkarıma panzehir oldun Senden önce benim olsun ölüm, Benden kalan her şey senin olsun Sen benim ol gelip elin olma ki mutlu bir ömür sana sonsuzum olsun