Yağıyor yine kasveti kar gibi gecenin.
Normalinden yüklü ağırlığı her hecenin.
Garantisi yok bir sonraki nefesin.
Bir kin yemlenir yarattıkları için içimde.
Gezerim beyaz kuzularını kaybetmiş çobanın sessiz köyünde.
Herkes bir gün batacak el ele güneşle.
Kelepçesini açtım öfkemin,dedim:''Artık serbestsin.''
Parçaladı dizlerimi yumruklarım,hırsımı çıkaramadım pek net.
Affetmediğim için beni affet.
De ki:''Kötü gittiğindendir kendiyle ettiği sohbet.''
Alev aldı içim,yağmur aradı sevdiğim.
Hırsımı çıkaramadım pek net.

Tanrım kötü kullarını sen affetsen ben affetmem.
Bütün zalim olanları,sen affetsen ben affetmem.
Sen tanrısın affedersin,bağışlarsın ''kulum'' dersin
Neler çektim sen bilirsin.
Sen affetsen ben affetmem.Sen affetsen ben affetmem.
Bütün zalim olanları,sen affetsen ben affetmem.

Onun kalbi kırıldı,parçalarını arıyor.
Ressam tuvali parçaladı,fırçalarını kırıyor.
Sevgisi nefretine takılıyor.
Dikenli teller üzerine batıveriyor.
Dışarıda bir hayat var neden içimde ölüm?
Belki yeni bir çare içimdeki ölümü öldürür ve
bir kabuslu uyku belki mutlulukla bölünür.
Okyanustur hayat,büyük dalgalar ummadığında görünür.
Kelepçesini açtım öfkemin,dedim:''Artık serbestsin.''
Parçaladı dizlerimi yumruklarım,hırsımı çıkaramadım pek net.
Affetmediğim için beni affet.
De ki:''Kötü gittiğindendir kendiyle ettiği sohbet.''
Alev aldı içim,yağmur aradı sevdiğim.
Hırsımı çıkaramadım pek net.

Tanrım kötü kullarını sen affetsen ben affetmem.
Bütün zalim olanları,sen affetsen ben affetmem.
Sen tanrısın affedersin,bağışlarsın ''kulum'' dersin
Neler çektim sen bilirsin.
Sen affetsen ben affetmem.Sen affetsen ben affetmem.
Bütün zalim olanları,sen affetsen ben affetmem.