Bi vardın bi yoktun Bitti galiba olsun Yaşanmayacak kadar güzeldi zaten ömür boyu demiştik ne çabuk doydun
Sende bitir ben de rahatlarım Yalan yok gülüm sana ağlarım Ama kendi kendime de bağırırım Bak gör duygusallara da bağalarım
Niye Beni boş sayfa gibi de yok saydın Gel derdim sana ama yolun ayrı Ben-den bir başkası olamaz Hikayemiz değişik sonu aynı
Gel senden son bir ricam olsun Bekle dedin burda ağaç oldum Sana boş verdiğimi de sanma Sana aşığım kadın bunu anla
Sevgine doyamıyorum Yaşamak çok zor Sen olmadan olamıyorum Bana geri dönüp bakma
Yüreğim ikiye bölünemiyor Bi öldüm bi daha ölünemiyor Bi yara iki kez delinemiyor Yaşasam da nefes alınamıyor
Bi geldin bi gittin, Unuttun öyle de bittim Ben kendime çok zarar verdim sensiz Nasip olanları seninle bitirdim Sen yokken bana huzur yok, Sıkıldık yine uzun yol Herkesin bakabileceği biri oldun Yıkıp geçtiler bize durum zor
Anlamadım kaldı Sana verdiğim nafile yandı Bizim elimizi kalbine götürmüştün hani Bak dikenlere de katlanıp kaldım Günlerimiz çok hüzünlü Günlerdir çok üzüldüm Bizi gözümde çok büyüttüm Ama acıların tozumuzu ben üfürdü
Sevgine doyamıyorum Yaşamak çok zor Sen olmadan olamıyorum Bana geri dönüp bakma
Yüreğim ikiye bölünemiyor Bi öldüm bi daha ölünemiyor Bi yara iki kez delinemiyor Yaşasam da nefes alınamıyor
Bugün o uçurumun başında bekleyen adam şimdiki ben olsaydı Yine düşsün diye elini bıraktığın an umutlarıyla tutunsaydı Umudu senmişsin gibi dönüp aptalca sana sarılmazdı O gün unutmuş olsa da her şeyi bugün inan atlardı ama unutmazdı
Derine bırak git kendini içimde öyle hemen silinmesin Seni öyle bi saklamışım ki nerdeysen söyle be bilinmezim Buralardan gide gide yer kalmadı dünyada tetiği çektiğinden beri Evim gibi nasıl oldu da gördüm seni Anlarsın içimi görebilsen beni
Şu an evinin önündeyim sanki son cümlemi karalarken Ne göreceğimi bildiğim halde o perdeyi korkmadan aralarken Pişmanım yine seni sardığım için hala kendi yaramı saramazken Sen kalbime açmışsın en büyüğünü ben sırtımdaki izi yamalarken ...
