Çok kızıl bir yalnızlığa mahkumum…
Yanlış olduğu doğru.
Yürüyorum ölüme doğru !

O bana düşman; bense O’na vurgunum !
Suçlar hep benim oldu… Kurşun hep beni vurdu !

Ömrümün vebali boynunda,
Bugün de yalnızlık koynumda…
Yitirdim, kalmadı hiçbirşeyim;
Kalbime yaptığın soygunda…

Yenildim kaderin oynunda,
Adını vermedim sorgumda !
Unuturum onu da birgün belki;
Ama kokun hala burnumda !