Yol arkadaşım gördün mü, Duydun mu olup bitenleri? Kıskanıyor insan bazen, Basıp gidenleri
Yalnızlaşmışız iyice Üstelik de alışmışız Hiç beklentimiz kalmamış Dosttan bile
Korkular basmış dünyayı Şimdi bir semt adı “vefa” Kutsal kavgalardan bile Kaçan kaçana
Anlaşılır gibi değiliz Tek bedende kaç kişiyiz Hem yok eden, hem de tanık Ne esaslı karmaşa
Ben sana küsüm aslında, haberin yok Koyup gittiğin yerde kötülük çok Kime kızayım, nazım senden başka kime geçer? Benim sensiz kolum, bacağım, ocağım yok
Sen esas alemi seçtiğinden beri Ben o saniyede bittiğimden beri Dünya bildiğin dünya, dönüp duruyor işte Uzun uzun konuşuruz birgün son İstanbul beyi
