Uyan ey gönül uyan
Bu gaflet bize bir an
Yol yakınken ağlayan
Gözlerin için uyan

Hayat öylesi fani
İnan ki ölüm ani
Tövbe et af dilen
Ömürdür gelip geçen

Çok mu yoruldun hayattan
Çok mu üzdüler seni
Derde dert katan o kalbin
Bilinmezmidir derdi
Semaya el açtığında
İçinde hisset Rabbi
Sen af dile sabreyle
Kurtuluştur seher vakti