Saygım yok yalanlarına
Kaybım çok, ne dostluk ama
Ne kazandı sanki bu kalp sizden
Dost diye tanımlanan kalpsizler
Çalıyor yine ömrümü
Çaldıkları gibi gönlümü
Boyuyor yine gözümüzü pembeye
İhtiyarı aşık ettiler maviye
Taladro:
Bu şehrin sandığından karlı etekleri
Arkamdan konuşur kardeş dediklerim
Küfürler ediyor ekmek yediklerim
Sadece ölüm doğru, yalan sevdiklerim
Hançeri vurur hayat gözlerin görüyosa
O anda yalnızsın bi’yerde ölüyosan
Paramparça vücutlar, nasılda bilemedik?
Düşene vururlar gözüm bu şehir trajedik
Bölge bölge gezdik elde mikrofon, bu doğru mu?
Kanka, yaptığın oldu mu ?
Solduğumdan değil griyi sevmediğimden üzgünüm
Gözlerime bak kin mi nefret mi korku mu?
Modası geçmiş bi’ masumiyet
Kotası dolmuş tüm insanlara bir niyet
Bir dilek bir selam bir umut biledik biz
Bin kez öldük ama bir daha denedik
Buna yenilmek mi dersin yada ezilmek mi?
Derdiniz bok atmak, yok etmek veya red mi?
Beni sevmemeniz umrumda mı yada dert mi?
Beni yargılayan bütün piçler bu da sert mi?
Beynine erişmedi
Ayda sekiz konser üç binden, bu hesap değişmedi
Azmetmek zorsa o zaman geviş getir
Kırk milyon tıklansam da mahallem değişmedi
Esnafım değişmedi
Gezdiğim sokaklar ve çay sohbeti değişmedi
Giydiğim, aldığım, taktığım değişmedi
Sen hala bekliyorsan değişmemi bekleme
Çünkü geldiğim yer aynı, ordayım
S*kiyim konser başı on yedi korumayı
S*kiyim VİP, Vito ve onla yol almayı
Hazmedin, Taladro Türkiye’dir mal olmayın.
Nakarat x2 (Rashness):
Saygım yok yalanlarına
Kaybım çok, ne dostluk ama
Ne kazandı sanki bu kalp sizden
Dost diye tanımlanan kalpsizler
Çalıyor yine ömrümü
Çaldıkları gibi gönlümü
Boyuyor yine gözümüzü pembeye
İhtiyarı aşık ettiler maviye.