Her şeyi ben değil sen gör
Bize çıkmıyor artık her yön
Ve yağmur kapatıyor ayıplarını
Ecelin hicivim, bizi sen göm
Bi de sen gör
Güneş mi yok bana sen sön
Yine kar kapatıyor tüm kirlerini
Ecelin hicivim, bizi sen göm
Sırtımda bıçak faili yok
Aşkın mağlubu galibi yok
Ortada kalp var talibi yok
Çünkü enin sonu tali bir yol
Para aşkı ellere pazar ediyor
Hoş, ihanetin sahibi yok
Bu pazar seveni hazan ediyor
Boş, ihanetin affı da yok
Her şeyi biliyorsun hoş
Bunu aklına yaz, yoksa cevap
Çekileni çekmeden bitmeyecek ah
Bil ki seven geri dönmücek ha
Büyüyemem içimde kin güdüp
Bu yüzden git, açıldı kör gözüm
Sen yanım kara, ben gündüzüm
Sanki öldüm ve yaşım bin küsür
Felaketi omzuma doladım
Bir kaç sene üzerine boy atıp

Gözümdeki yaşları görmeyin diye
Karaları maviye boyadım
Aşk, vicdanı kalbine koyanın
İyi kötü içimde her anı
Sana kusuyorum ardına kalanı
Gidiyorsam gitmenin zamanı

Dönmedim ben bile bile, düşüp kalktım yine niye? Yara oldu izime neden.

Gündüz geçer gecem gibi, silmemiş o seni beni,
Gülüşüne yeni bir neden.

Saydım, ben her gecemiz aynı.
Aynı ama her rüyada ayrı.

Dünlerimiz çile bize, gözyaşımı sile sile gidiyorum kime kime ben.

Sarılmak ister bela değil
Adalet uğruna teraziyim
Bu sefer sessiz gidiyorum,
Ve gönlüme gömüyorum bir maziyi
Kaybedip kocaman iradeyi
Griye yakın bir haldeyim
Ki ben bulamadım, düşündüm ama
Kaldıramadım bu laneti
Bana basit gelenlere hayret edildi
Kocaman acıları evlat edindim
Bu nasıl gaflet?
Zaten ölmesi gerekene kayıp denildi
Parkeli tuğlalı farketmez
Sen basıyorsan kesin tozludur yollar
Suratımı asık mı görüyormuş
Her söze inanıp bozgunum ondan
yanmışım ona
Ne demiş dedim ve kanmışım ona
Düşün ki gülerim ben bile bana
Uslanmam dibe düşmedim daha
Özür diliyorsan emeklerimden
emin değilim ne beklediğimden
Koştum, defalarca kez
görememen normal emeklediğinden
Tasa kalıyor bize bizden
Sevgi ilk önce emek ister
Bunlar doyar ve yemedik der
İnsan yapamasa bile denedik der
Yangınım gayrı yangınım
Kesmiyor ilaçlar ağrımı
Bir kere gökte yıldızın kaydımı
Geri vermiyor toprak kaybını

Yazdıklarım olsun derken, olanlarsa yazıklar.
Ben bir tohum ekiyorken toprak nasıl kazıklar?

Ya da kurduğum küçük dünyaya taktılar.
Alın o da sizin olsun gözyaşlarım saklılar.

Saydım, ben her gecemiz aynı.
Aynı, ama her rüyada ayrı.
Dünlerimiz çile bize, gözyaşımı sile sile gidiyorum kime kime ben.