Vurgun yemiş misali gönlüm tutuldu aşka
Ciğerimden yanıyorum ben bu defa başka
Bu yangın benle ölünceye dek yaşasın varsın
Dünyanın o son günü sen beni arayacaksın
Bu yangın benle ölünceye dek yaşasın varsın
Dünyanın o son günü sen beni arayacaksın

Ben yüreğime kefilim
yüreğim benden emin
Odan el kokuyor odam sensin benim
Velhasıl yüzümde kış dinmedi
Bense döner diye yakıyorum kandilleri

Yalanı bilmem yılana inanırım
Yıllarım yılanlarla dans ederek geçti benim
Aşka inanmam gözlerine inanırım
Ömrüm gözlerinin kuyusunda geçti benim

Ser veririm sır vermem hicran dolu günlüğümden
Sen istiyorsan ser verme sır ver
Taşıyorsun göğsümdeki zırhın deliğinden
Ama kaybetmedin düşümdeki meziyetinden

Seviyorum olgunluk katışını
Hele saçlarına papatyalar takışın
Ayrılamam dudaklarına yapışığım
Bırakırsam kalbini koca dünya kapışır

Doymadım doyamadım sevmelere seni ben
Kimseyi koyamadım yerine yeniden
Saymadım sayamadım sensiz geçen yılları
Ne inkar, ne itiraf bu yalnızca sitem

Çölünde su iken neden bu değişim
Kuraklaşırsam fıtratım değişir
Aşkı kaybetmek özgürlüğü kaybedeşim
Asıl yanlışı beni azledişi

Boşa ümitlerim kim o trene binecek ki?
Hayat vagonu umutsuz bilecektik
Kokun el olup başka birine sinecekse
Ne ara buraya geldik bir tek atıp gidecektim

Bu barda hüzün çok,
Dönmeye yüzün yok,
Kadim bir yalnızlık çöküyor heyecanına
Nefesim var da gelmeye hevesim yok

Unutturdu gülmeyi seneler
Kıyamadım ki silmeye seni ben
Gözümün önünde hep o son bakışın
Doymadım doyamadım sevmeye seni ben ...